ویژه خواهران و برادران اهل سنت - بسیاری از ما انسان ها گاهی خطا میکنیم و خود را معصوم نمیدانیم و قائل به ممکن الخطا بودن انسان ها هستیم . خوب این انسان خطاکار گاهی اوقات در منجلاب گیر میکند تنها راه خروجش را درگاه خداوند متعال میبیند زیرا که فطرت انسان خداجویی است . و راه ورود و خروج از همه چیز خدا است . پس به سوی او حرکت میکند. اما مشکلش که حل شد خدا فراموش می شود و دوباره خطا میکند . اما آیا باز آبرویی نزد خدا دارد ؟

خداوند میگوید اگر هزار بار توبه شکستی باز به سوی من بیا . او ارحم الراحمین است . هرچند بار که توبه شکستی باز به سوی او می روی اما پای رفتن نداری شرمنده و خجلی ، چه میکنی؟ 

درخانواده وقتی خطایی میکنی به عنوان مثال میگویی به مادر بگویید مرا حلال کند ببخشد . به پدر بگویید منظوری نداشتم . به خواهرم بگویید خوشبختیش آرزویم است . به برادرم بگویید شرمنده اش هستم همیشه. اما چرا خودت این ها را نمیگویی ؟ چرا واسطه ؟؟؟

وقتی میخواهی جای بزرگی بروی با شخصی می روی که آن بزرگ را بهتر و بیشتر از تو می شناسد و حرمت و عزت و آبرویی جای او دارد و این ها همه طبیعی است این ها همه ذاتی و فطری است . 

پس ایرادی به توسل و شفاعت نمی توان گرفت در تاریخ نمونه بسیار داریم به عنوان مثال:

قال رسول اللَّه‏ صلى الله علیه وآله وسلم : «یشفع یوم القیامة. الانبیاء ثم العلماء ثم الشهداء». (سنن ابن ماجه / 2 / 1443)

 عوامل شفاعت‏

 الف - سجده‏ ى زیاد؛ قال رسول اللَّه‏ صلى الله علیه وآله وسلم : «... فاعنىّ بكثرة السجود».

 شخصى از پیامبر درخواست شفاعت كرد، حضرت فرمود مرا كمك كن به اینكه سجده زیاد انجام دهى. (مسنداحمد/500/3)

 ب - یادگیرى قرآن كریم؛ قال رسول اللَّه ‏صلى الله علیه وآله وسلم : «تعلّموا القرآن فانّه شافع لاصحابه یوم القیامة». 

 قرآن را یاد بگیرید، زیرا در قیامت براى اصحاب خود شفاعت مى‏كند . (مسند احمد / 5 / 251)